Pensionado's onderweg ~ reisverslagen en campinginformatie

2013 Twee weekjes Winterswijk

Dinsdag 4 juni – inpakken en wegwezen

Het is er niet van gekomen om een rondreis te maken door Duitsland, Oostenrijk, Italië, weer Oostenrijk en tenslotte de Elbe Radweg, beginnend bij Dresden. Na ruim twee weken zijn we maar weer naar huis gegaan, want het was overal koud en nat. Dat het zó nat zou worden in die gebieden had niemand kunnen voorzien. We zijn vandaag naar de Achterhoekse Camping Vreehorst gegaan, waar we ooit al eens eerder zijn geweest, vlak bij Winterswijk en Obelink. De camping ligt op zo’n 300 meter van het mooie natuurgebied ‘De Bekendelle’. Het is een moerasbos met een slingerend beekje er doorheen, wat zeldzaam is in Nederland. Bekendelle is een van de weinige moerasbossen van Nederland en maakt deel uit van Natura 2000, een samenhangend netwerk van beschermde natuurgebieden in Nederland. Door de zeldzame en zeer bijzondere flora en fauna en een voor Nederland unieke bodemgesteldheid, draagt Winterswijk de titel ‘Nationaal Landschap’. Dit landschap is een voortdurende afwisseling van akkers en weiden, houtwallen en bossen, diep ingesneden beekjes, schilderachtige Saksische boerderijtjes en statige herenhuizen. In dit coulissenlandschap gaan we de komende dagen eens fijn fietsen. Het is prachtig weer en de verwachtingen voor de komende dagen zijn ook prima.

foto's linksboven: fietsen staan paraat; rechtsboven: uitzicht vanuit de achterkant van de caravan; linksonder: uitzicht vanuit de voorkant van de caravan.

Woensdag 5 juni – fietsen naar en om Winterswijk

Het belooft een mooie en warme dag te worden én er is markt in Winterswijk, dus… Het is er gezellig druk in de winkelstraten, waar een verrassend winkelaanbod is: Hema, Kruidvat, Wibra, Zeeman, Blokker, enz. We voelen ons hier helemaal thuis. Pal in het centrum staat de oude Jacobskerk, waarvan het oudste deel dateert uit de 15^e eeuw. Het interieur is opvallend sober, wat vermoedelijk verband houdt met de Reformatie, toen alle ‘roomse franjes’ rigoureus uit de Nederlandse kerken zijn gesloopt. Prachtige fresco’s en muurschilderingen zijn overgekalkt, maar gelukkig zijn die in deze kerk opnieuw ontdekt en weer zichtbaar gemaakt. Voor de liefhebbers kan ik melden dat het prachtige orgel is gebouwd door de firma Metzler in Dietikon (Zwitserland) in 1834. Aan het eind van de middag fietsen we een rondje door de omgeving en genieten daarvan met volle teugen.

foto's linksboven: fraai orgel in de Jacobskerk; rechtsboven: mooie boerderijen; linksonder: vijver vol kwakende kikkers

Donderdag 6 juni – Bredevoort en omgeving

De boekenstad Bredevoort ligt ongeveer 7 km. Hier vandaan. We stippelen een mooie knooppuntenroute uit naar het oude vestingstadje en vandaar, met een ruime omweg, fietsen we dan weer terug naar de camping. Dit kleine- en eeuwenoude stadje raakte betrokken bij de gevechten tussen de Staatse en Spaanse troepen tijdens de 80-jarige oorlog. Tijdens die oorlog (1568-1648) wordt Bredevoort meerdere malen belegerd en veroverd. Het beleg van Maurits in 1597 is behoorlijk uitgebreid beschreven omdat het maar liefst 8 dagen duurde, veel langer dan van een vesting van deze sterkte verwacht zou worden. Nadat Bredevoort was ingenomen breekt er een brand uit, waarbij ook de St. Joriskerk afbrandt. Zo’n 20 huizen en hutten blijven staan. De vestingwerken worden hierna eerst provisorisch hersteld, een sterk Staats garnizoen wordt in de stad gelegerd en de bevolking wordt grotendeels Hervormd. Prinses Beatrix draagt de titel Vrouwe van Bredevoort. Sinds 1697 wordt deze erfelijke titel door de vorsten, vorstinnen en stadhouders van Oranje Nassau gedragen. Wij kennen het nu vooral als boekenstad. Op verschillende plekken in de stad staan kasten vol boeken buiten uitgestald, waar ik voor € 1,- een spannend boek van de schrijver Ludlum koop. Het geld deponeert Heinie in een brievenbus. Vervolgens fietsen we op deze zomerse dag over smalle paadjes, bosweggetjes en landwegen langs vennen en mooie boerenhoeven terug naar de camping.

Vrijdag 7 juni en zaterdag 8 juni

Vrijdag zijn onze vrienden Janny en Rien op bezoek geweest, en ook onze dochter Saskia, die voor haar werk in Doetinchem moest zijn. Net als de voorgaande dagen was het mooi zonnig weer. Gelukkig hebben ze twee parasols meegebracht, zodat we allemaal een schaduwplekje vonden. Zaterdagmiddag hebben Heinie en ik in de omgeving gefietst. Volgens informatie van Nationaal Landschap Winterswijk is dit gebied één van de weinig overgebleven coulisselandschappen van Nederland. Op een paar minuten fietsen ligt Restaurant Berenschot’s Watermolen, een uit 1652 daterend bouwwerk, herbouwd in 1749. De watermolen is gelegen in het begin van het prachtige natuurgebied “De Bekendelle” in het Woold. Dit natuurgebied is onder andere het woongebied van de ijsvogel en de grote gele kwikstaart. Hierna fietsen we nog naar de stad voor een paar inkopen. Op deze prachtige zonnige dag is het er gezellig druk, met een flinke markt en talrijke volle terrassen. Winterswijk op haar best, lijkt ons.

alle foto's: Berenschot's Watermolen

Zondag 9 juni – familiebezoek

Het voordeel van een vakantie “in de buurt” is dat je makkelijk bezoek kunt ontvangen, omdat de afstanden zo klein zijn. Vandaag zijn Everlien (Heinie’s zus) en Luc op bezoek gekomen. We konden de hele dag fijn buiten zijn, hoewel het niet veel warmer was dan 20 graden. De camping is nu bijna helemaal vol en veel kampeerders hebben, zoals wij, bezoek van familie of vrienden. Rondom horen we verhalen van mensen die ofwel de vakantie in de overstromingsgebieden hebben afgebroken en hier naartoe zijn gekomen, of er op het laatste moment vanaf zien om daarheen te gaan. De trieste beelden van het journaal laten de narigheid zien. Diny en Joop zijn gisteren thuisgekomen van hun vakantie in Oostenrijk. Ze hebben een tussenstop gemaakt in Wertheim/Bettingen en gezien dat de plek op de camping waar wij een paar weken geleden hebben gestaan nu onder water staat.

Maandag 10 juni – grensgebied

We zijn vanmiddag grensoverschrijdend bezig geweest. Winterswijk ligt dicht tegen de Duitse grens aan, dus voor je het weet zit je in het buitenland. Als je met de auto de grens passeert wordt je dat vaak duidelijk gemaakt, maar als fietsend gaat het meer terloops. Vroeger werd die grens natuurlijk streng bewaakt, vanwege smokkelaars en zo. Maar nu staat er een vrij onopvallend bord met het opschrift “Rijksgrens” en je fietst langs de volgende boerderij. Het is de Duitse buurman van de Nederlandse boer, die over en weer elkaar spullen uitlenen en samen een biertje drinken, zich van geen grens bewust. Het leven in een grensgebied is onlangs door de schrijver Tommy Wieringa heel interessant op tv in beeld gebracht. We reden een stukje over het “Kommiezenpad”, een project van de gemeenten Winterswijk en Südlohn. De douanebeambten werden door de mensen hier kommiezen genoemd. Het pad leidt aan beide zijden van de grens over een aantal- nu nog aanwezige- tol en smokkelpaden van vroeger en langs vele van de 186 grensstenen, die op basis van een overeenkomst van 1766 zijn geplaatst. We hadden er mooi weer bij: niet al te warm, maar zonnig. Bij thuiskomst stond er 37 km. op de teller.

foto linksonder: grensovergang

Dinsdag 11 juni – Lichtenvoorde

Heinie heeft een fietstocht uitgezet naar Lichtenvoorde. Het is een aardig dorp, niet heel bijzonder, maar de fietstocht erheen was heerlijk. Het mooie van knooppuntenroutes is dat je op paden komt die je anders nooit gekozen of gevonden zou hebben. Er worden in deze omgeving veel schapen gehouden en nu, in het voorjaar, zie je ook heel veel lammeren. De bermen langs de paden en wegen zijn nog niet gemaaid, waardoor het fluitekruid, en allerlei andere veldbloemen waarvan ik de namen niet ken, volop in bloei staan. Bijna terug op de camping ontdekken we de boerderij van Roelien en Wim Onnink, aan de Bessinkgoorweg nummer 7. De voormalige rundvee- en varkenshouder is zeven jaar geleden gestopt met zijn bedrijf, maar is met zijn vrouw op de boerderij blijven wonen. Roelien was al eerder begonnen rondom het huis tuintjes aan te leggen op vrijgekomen grond. Maar nadat de voedersilo’s verdwenen kon op de vrijgekomen grond nog een tuintje worden aangelegd. En op het stukje grond waar kalveren stonden kon er nóg een tuintje bij. Op die manier heeft Roelien, geholpen door haar man Wim, rond hun woning een schitterende boerderijtuin aangelegd, die vanaf vandaag open gesteld is voor het publiek. Ze ontvangt de bezoekers met koffie, thee en koek en leidt hen, al vertellend, door haar lusthof. Bezoekers zijn welkom alleen op dinsdag van 11 juni t/m 30 juli van 10-17 uur.

foto's links- en rechtsonder: boerderijtuin van Roelien en Wim Onnink

Woensdag 12 juni en donderdag 13 juni

Omdat het heel mooie weer minder werd en het harder ging waaien, hebben we woensdag de luifel ingedraaid en de voortent opgezet. Dat was een werkje van niks en nu zitten we tenminste beschut tegen weer en wind. De komende dagen wordt er regen verwacht, dus ons kan niets meer gebeuren. We gingen eens bij Obelink kijken, een paar autominuten hier vandaan. We wilden wel eens weten of er een fietsendrager is voor op de dissel, die 2 zware e-bikes kan dragen (ca. 30 kg. elk). Niet dus. En als Obelink ze niet heeft, dan zijn ze er ook niet. Dus voortaan gaat er 1 fiets in de caravan en 1 op de dissel. Woensdagavond vielen er een paar buitjes. Donderdagmorgen hebben we boodschappen gedaan. ’s Middags reden we naar Bocholt, net over de Duitse grens. Deze stad met ruim 70.000 inwoners heeft een gezellig centrum, dat gedomineerd wordt door Shopping Arkaden Bocholt, een mall die doet denken aan Center-O in Oberhausen. Aan het marktplein staat het oude raadhuis, gebouwd in het begin van de 17^e eeuw en ontworpen in de Nederlandse Renaissance-architectuur door een nu niet meer te achterhalen Nederlandse architect. Het was warm vandaag, maar tegen het eind van de middag vielen er een paar buien en werd het wat onstuimig.

foto rechtsboven: Shopping Arkaden Bocholt; linksonder: das Alte Rathaus

Vrijdag 14 juni – fietsen naar Duitsland en weer terug

Vanmiddag fietsten we weer door het grensgebied van Westmünsterland en de Achterhoek. Op de Falk-kaart staat terecht dat het knooppuntennetwerk nog in ontwikkeling is. Je rijdt niet zomaar van het ene van tevoren uitgezochte punt naar het andere, want je hebt de kaart er bij nodig doordat knooppunten soms gewoon ontbreken. Dat maakt het fietsen hier een beetje avontuurlijk, maar verdwalen kun je niet. Vooral in het Duitse gebied is het soms een wirwar van aanwijzingen, doordat er veel toeristische routes samen komen: de Agri-Cultura Route, de Smokkelroute, het Kommiezenpad, het Noaberpad, Grenzeloos wandelen. Hier fietsten we over heel smalle- en soms donkere bospaden, langs boerenhoeven die er iets anders uitzien dan in Nederland en passeren steeds vriendelijk groetende mensen. Hoewel de dag bewolkt en fris begon, klaarde het vanmiddag op en werd het nog zonnig en lekker warm. Kijk voor meer grensbelevenissen ook eens op deze informatieve site.

Zaterdag 15 juni – naar huis

We maken de twee weken Winterswijk niet vol, maar gaan vandaag weer naar huis. Het is een heerlijke korte vakantie geweest, ideaal in veel opzichten: prachtig weer, een mooie camping met een ruime standplaats en een schitterende omgeving. Van harte aanbevolen!